Xelîl Cîbran

‘Tu dikarî ji mîhrîvaniya xwe bidî zaroyên xwe, lê ne ji hizrîna xwe, ji ber ku zaro jî xwediyê hizrînê ne. Tu dikarî zaroyan hemmalî bikî, lê ne giyanê zaroyan, ji ber ku giyanê zaroyan di xaniyên diwarojê de digerin, ku tu ne dikarî lê bibî mêvan û ne jî dikarî di xewnê de bibînî. Tu dikarî ceribandina mîna zaroyan bûyînê bikî, lê ne ceribandina zaroyan mîna xwe kirinê.’

‘Jij mag je kinderen geven van je liefde, maar niet van je gedachten, want zij hebben hun eigen gedachten. Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen want hun zielen toeven in het huis van morgen, dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen. Je mag proberen hun gelijk te worden, maar tracht hen niet aan je gelijk te maken.’