Platon

Ji zarokatiya xwe ve em gotinên pêşiyan yên ku, li ser rastiyê û bextemamiyê ne dizanin. Ev gotinên pêşiyan, mîna dê û bavan, mejiyên me dihecînin û em, fêrî guhdarî û rûmetgirtina wan dibin. Lê, gotinên wan yên ku ne di cîh de ne jî hene, yên ku zewqê didin mirov, yên ku li gorî dilê me ne, yên balkêş. Yên ku hinek jî xwedîaqil bin, guh nadin wan. Mirov, divê guh nedin kesên seypesan; divê ku, mirov guh bidin yên ku dişibin dê û bavê mirov… 

Platon B.Z. 427-347